How to get old really quickly

No, not your Facebook timeline. Nothing happens on there anyway, especially when you are in China.

So, a while ago I had a talk with a friend of mine on relationships, age, marrying children and such a future that many people envision for themselves. We already both agreed it would not happen in our foreseeable future, you can read a previous Dutch post for more on that, but there are of course different views on the course of life. Specifically, in China where many people seem to be 5-10 years younger than they are. So this results in seeing women walking around your age with babies or children of age 4 or even older. And parents who would seem quite old with a little kid, but quite young again when they turn out to be the kid’s grandparents. It was not for nothing that I had the idea you could only become a grandmother or father once you were over 70 years old.

But not only do people tend to get kids a bit earlier here, there is more pressure earlier to get kids too. My friend and I based it off a timeline, in which people’s views change quite quickly and radically within a few years. It basically goes like this:

1. 18-21 years old

You are still young and innocent, studied long and hard to get into your university and need to focus whole-heartedly on your studies. Do not waste your time on such frivolous activities like dating or partying. You are still young. You will find love once you are ripe for it.

2. 22-24 years old

Okay, you are done with university, found a good or otherwise stable job. It is now time to actively think about the next steps. You cannot stay alone for the rest of your life of course. And your parents and family is also not getting younger as years pass by. Find that partner you want to stay with the rest of your life and make your life complete.

3. 25-27 years old

You have worked for a while now and probably saved up quite some money. What are you going to spend it on without spouse and a house? You are missing out and very quickly, your family will be too. Youth is fleeting and your parents’ worries will only increase. Is that what you want them to feel?

4. 28-30 years old

It is too late. You are old and need to settle down as soon as humanly possible. You might have a good job, a fun life and be an interesting person in general, but it just does not cut it. Do you not want your parents to know their grandchildren? Who is going to want you at this age? Who will take care of you once you are old? In short, you are a failure.

Opvoeden doe je samen

Okee in Nederland hebben we een zorgmaatschappij. Dat betekent dat we voor elkaar zorgen en dat de overheid ook een duit in het zakje doet. Nederlanders in het buitenland met visumproblemen helpen, zorgen dat iedereen naar school kan of een toegankelijk gezondheidssysteem.

In China doet de overheid ook duiten in het zakje. Sterker nog, het zakje, de duiten en de hand die ze erin doet zijn ongetwijfeld allen eraan gelieerd. Economie, kunst of religie heeft allemaal een politieke component hier. Maar ook in het dagelijks leven kom je de overheid geregeld tegen. Spandoeken met motiverende teksten, borden met waarschuwingen of de minilegers aan bewakers, politie en soldaten die overal rondlopen.

En iedereen doet mee, beroemd of niet. Ik heb op dit moment geen televisie, maar toen ik nog wel eens tv keek, kwamen regelmatig opvoedkundige reclames voorbij. Een dame die kanker overleeft en er weer bovenop komt dankzij de blije, invoelende vrijwilligers. Kinderen die alleen maar grijze tekeningen maken van hun omgeving door alle vervuiling om hen heen. Maar alles wordt op magische wijze opgelost. Door gehoorzame burgers, vreedzaam beleid met dank aan de overheid.

Recentelijk zijn ze ook begonnen met het afspelen van korte clips in de bioscoop voor de film. Er worden sowieso zeilen bijgezet om iedereen in het gareel te krijgen als er belangrijke zaken aankomen. Partijcongressen, machtswisselingen of interne spanningen bijvoorbeeld. Kosten noch moeite worden gespaard om iedereen mee te krijgen. Internationale Chinese beroemdheden mogen de partijboodschap verkondigen, meneer Xi is ineens in de kleinste dorpjes te vinden en je VPN is ineens supertraag.

Op een licht anarchistische buitenlander zoals mezelf, werkt dit behoorlijk op de lachspieren. In Nederland werken de partijspotjes al voor geen ene moer. Politici die ineens bereikbaar lijken, samen naar een betere wereld toewerken. Natuurlijk moeten we dat doen en een beetje samenwerking met de overheid kan geen kwaad. Maar opvoeden, daar hebben mijn ouders al genoeg tijd aan besteed. Daar heb ik de overheid nou net niet voor nodig.

Would you like some service with that?

Service in China is a double-edged sword. On the one hand, things are possible here that are totally unacceptable in the Netherlands. On the other hand, things are impossible here that are generally accepted in the Netherlands.

Pro’s:

Calling a waiter or waitress – Admittedly, this is not as common anymore as before. The rise of Western-style restaurants also brings with it the usual struggles to attract someone’s attention. But there are still plenty of establishments where you will hear a “FUWUYUANR” regularly in between all the other conversations. I highly prefer it to side-eyeing, cheerleader-waving or raising-your-hand-up-as-if-you-know the answer motions.
Making a mess – Whether it is yourself or the table, it is almost always accepted without any comments. Bones, fish grates, shells are all nasty and troublesome, but at least you can easily get them out of your sight by just dispensing them on the floor. Provided your hand-eye coordination is reasonable and you do not accidentally hit yourself.
Free refills – I remember that there was still a discussion in the Netherlands if you could get free tap water. Also, if you order a cup of tea in most restaurants or coffee tents, you will have to pay the full price again for a second cup of steaming water in which you will use your first teabag. Not so in China. In most places you can refill water and tea endlessly until you feel uncomfortable about having had more free than paid drinks throughout your stay.
Your living room from home – Unless it is really crowded, you can generally lounge the entire afternoon in one spot. Order one drink and refer to the point above to make sure you are hydrated throughout your stay. Most waiters will only approach you to refill your glass, or ignore you. They are also very skilled in doing that.

Cons:

Service without a smile – Some jobs can be very boring or mind-numbing. And you can see it right of their faces. People will serve you with as less interest in you or their job as possible. Not looking at you, doing only the bare minimum and certainly without a smile. In that way, many Chinese do look alike.
Working is optional – I remember that for most of my jobs in the Netherlands, there are quite strict rules about when to use your phone. Not so much in China. Whether there are any clients or not, whether chatting or watching a drama, everyone is certainly not focusing on you.
Inefficiency – I already mentioned that there are often a lot of people working anywhere and a large part of them are doing nothing. It is a bit similar to my instructions for working at a Chinese Japanese restaurant. Also, when a question is asked, they will be sure to not do anything directly but for example inquire if you are sure that you want what you asked for.
Passivity – The customer is king is still sometimes the case in China. But that also means that any (illegal) smokers, irritating children, drunken men or screeching women will be accepted and not reprimanded. Jumping in front of you in the line? Pushing you in or out the subway? Being polite or not? It is all accepted as part of life.

Oud en ongetrouwd

Ja, ik kan wel grappen en doen alsof ik het niet serieus meen, maar bovenstaande slaat toch allereerst op mezelf. Nu ik nog op het midden tussen 25 en 30 zit, kan ik nog meedoen met iedereen die 30 als het rampgetal ziet. Waarop je gelijk een fossiel wordt en prompt versteend op één plek komt te zitten, vastgeketend door werk, gezin en verplichtingen.

Hoe de werkelijkheid in elkaar zit, zullen we vanzelf merken. Maar in China zou voor mij natuurlijk de ramp allang zijn begonnen. Gelukkig kan ik me ervan verzekeren dat mijn ouders daadwerkelijk grappen als ze over huwelijksadvertenties of blind dates beginnen. Zoals tegenwoordig steeds breder bekend, ligt die situatie in China wel anders.

Zelf ben ik nooit zozeer geïnteresseerd geweest in het huwelijk. Misschien had het ermee te maken dat mijn moeder geen sprookjestrouwjurk in de verkleedkist had liggen, maar een hippie-achtig fladderkleed. Mijn barbiepoppen heb ik nooit met elkaar laten trouwen, hoewel ze volgens mij wel vreemdgingen. Wel zo gemakkelijk als je geen trouwjurk hebt, maar wel een sappig verhaal wilt vertellen.

In het dagelijks leven word ik zelden gevraagd of ik getrouwd ben. Kennelijk weet ik mijn ongetrouwde status vrij waarheidsgetrouw over te brengen. Maar de frequentie waarmee de woorden huwelijk en trouwen vallen in de gesprekken die ik voer, is behoorlijk hoog. Per toeval zijn de meeste van mijn vrienden niet getrouwd en is vaak ook nog niet aan de randvoorwaarden (stabiel inkomen, huis, partner) voldaan. Er zijn echter zeker (toch vooral) dames die op zoek zijn. Vanwege intrinsieke en extrinsieke motivaties.

Hoewel trouwen in Nederland misschien minder prominent in de gesprekken voorkomt, is het hebben van een partner wel degelijk een bepaalde verwachting. Ondertussen ben ik al meer dan 5 jaar partnerloos (hoewel ik nu 1 jaar samen ben met mijn kat, we hebben elkaar goed leren kennen) en het is opvallend hoe hier tegenaan wordt gekeken.

Ongeacht of het in China of in Nederland is, meestal wordt er vanuit gegaan dat je doel toch is om met iemand samen te zijn. Ik heb wel meerdere keren gehad dat ik zei: “Ik heb geen vriend of vriendin.” en dat de ander zei: “Zo iemand als jij vindt snel genoeg iemand.” Een soort verkapt compliment. Het klinkt een beetje alsof een gedachte als “Ja je bent wel een leuk persoon, maar zonder partner toch niet echt compleet hè.” erachter zit.

Nou ben ik niet de gehele tijd vrijwillig alleen geweest, maar het vreet ook niet zozeer aan me dat ik het heel actief probeer te veranderen. Waarschijnlijk is dat een van de redenen waarom er nog geen rij voor mijn deur staat met kandidaten om te beoordelen. Voorlopig houd ik het bij 1 kat. Als dat aantal ooit groeit tot 5 of meer, dan is het misschien tijd om eens verder te kijken.

Hot as hell

The sun has been here longer than we have. It is also burning hot. The sun itself is, but also here on earth. Yes, of course we created this ourselves. With all the conveniences, low costs and high risks we want and take, this was bound to happen.

Everyone here already got around mostly covered when the sun shone. Large visors, long sleeves and pants, gloves, masks and hats. There are also images of other countries, basking in sunlight. Men and women in long, wide gowns. Most of us here wear pants. Seemingly the only difference would be that the sweat touches your thighs instead of the fabric in between.

Moving outside in broad daylight is becoming increasingly dangerous. The sun is literally scorching these days. The pavement is so hot that water literally instantly turns into steam and you could actually bake anything on it. That is, if it would be kept clean.

And even in these circumstances, there are more than enough people still working outside. Shuffling leaves together in the shade so that they do not start a fire. Watering the plants in the shadow or keeping an eye on the traffic from under a parasol. That is just as effective as it sounds.

It is said that several cities with extremely hot summers exist which were called ‘ovens’ before. Currently, all cities are real ovens. The concrete sucks up the heat and it permeates every structure. Steel pots and pans do not even need to be put on the gas anymore. We can just cook in them on the balcony if we wear fireproof gloves.

The well-of, rich people leave the city en mass during this time of the year. Pictures of luscious green fields, wide blue seas and bare skin flood the social media. But even outside the cities, temperatures are still at an all-time high. It makes censoring for nudity very easy, showing that much bare skin can simply lead to burns and is thus very rare.

Windows have since long been covered. It is still strange to wake up in the morning, seemingly at dusk. Before, you still had commercials where people opened their windows in the morning and let the sunlight in. Half of my stuff would directly catch on fire if you would do that in my room now.

There also used to be a buzz of insects outside when it was really hot. Old series on television would have that playing on the background to symbolize how hot it is. Apparently, if you go even hotter it turns quiet. Eerily quiet. Everyone seems to move in slow motion. The weight of the heat is instant whenever you go outside. Life is slowly turning into a real child’s play. Only move from shadow to shadow, step into the light and it is game over…

Fan van flexibiliteit

Sinds ik in China zit, zijn er twee dingen zeker flexibeler: Mijn lichaam en mijn geest. Ik ben regelmatig aan het sporten, omdat ik regelmatig ongezond eet en dat moet compenseren. Een zekere flexibiliteit van geest ontwikkel je vanzelf als je een (langere) tijd in het buitenland woont of in een andere cultuur probeert te integreren.

Nu heb ik over sporten in China al eerder geschreven, en dan met name het verschil in de methodes die ze hier hanteren. Nu is het aan de ene kant zo dat je niet echt tijd hebt om aan iets anders dan pijn te denken als er een perfect, slank doch gespierd vrouwelijk lichaam het jouwe plat ligt te drukken voor 10 onmetelijk lange secondes. Aan de andere kant bekruipt me op zulke momenten toch wel degelijk het gevoel ‘waar doe ik dit eigenlijk voor?’

Toen ik nog niet zo lenig was, maakte dat me niet ongelukkig. De Chinezen staan in Nederland toch minder bekend om hun lenigheid dan om hun zogenaamde Chinese eten. Nu ik omringd ben door daadwerkelijk Chinees eten en een hoop ontzettend lenige Chinezen, is er ergens wel een drang om erbij te horen.

Ik grapte in Nederland wel vaker dat ik een van de stijfste Aziaten was die je kon ontmoeten. Nu ik eenmaal in China mezelf letterlijk in allerlei bochten wring, is dat gelukkig niet altijd meer het geval. Tijdens de lessen zijn we ook niet heel functioneel bezig. De situaties waarin het voor mij nodig zal zijn om een split, spagaat, of brug te maken zullen (hopelijk) zeer beperkt zijn. Op weg naar werk zie ik wel regelmatig enkele oudere (65+) mannetjes hun benen in spagaat over de brug strekken. Dat is echter niet een houding die ik direct van plan ben te imiteren.

En tegenover de slanke, lenige dames waarmee ik mij met enige regelmaat omring, staan ook de steeds grotere aantallen echt brede gevallen die in geen enkele bocht meer te persen zijn. Voorlopig pas ik ook nog niet in een koffer, maar de mogelijkheid toch meer delen van mezelf aan te raken geeft ook een grote vrijheid.

This is sick!

Actually, in Dutch we can also use the word ‘sick’ as a positive adverb. Once you are sick, it feels quite illogical to use it in that sense.

For me, being sick abroad is almost my second nature. I must have seen almost as many doctors and hospitals in my country as I have abroad. I must emphasize that in the Netherlands, going to the doctor or hospital is taken up as a more drastic measure. if you have a cold, the flu, or are just not feeling well, we might go to the GP but normally we just suck it up and huddle up in a blanket. As a consequence, most of our conversations about feeling sick are relatively low-profile. ‘I am not feeling very well.’ ‘Something’s been in the air lately so I think I caught that too.’ ‘My whole body feels listless, I need a good rest.’

In China, that is quite different. On the one hand, the chances of having food poisoning and/or diarrhea are much larger here. Therefore, you might just hear somebody say very casually: ‘That hotpot did not go well, I had diarrhea for 3 days.’ The dutch, not the most prudish but still, would feel a bit uncomfortable directly stating that in a casual conversation. The same goes for constipation.

Another difference, is the amount of medicine. I now happen to have a cough and a cold which has already kept me in the cough-sneeze-breathe state for almost a week. Almost all Chinese will ask me if I have taken any medicine, and if so Chinese or Western medicine. In the Netherlands, we almost tend to pride ourselves on our ‘toughness’ and ability to bear sicknesses without any medicines.

I do have a feeling in China apothecaries and/or doctors still receive commission over medicines. I recently was in the hospital for someone else who had a hole in his head and he received four different medicines for the next 4 or 5 days. It seemed like a bit of overkill. I had the same when I had ‘a simple’ pharyngitis and also received about 5 different medicines.

However, sticking to my Dutch roots and trying to survive on as less medicines as possible is also quite a challenge. But who does not like a challenge?

Dagboek van Moek: 19/20/21 mei

19 mei: WAAR BEN IK??? Ik ruik hier allemaal rare beesten en onbekende geluiden. Vanuit het raam wat in deze kamer is kan ik mens wel zien. Er staan allemaal vreemde dingen in deze kamer. En van die geuren gaat mijn haar gelijk overeind staan brrr…

Een klik en de deur gaat open. Het is mens maar, maar wie neemt ze mee? Een onbekende zwarte kat die totaal geen herkenning bij mij oproept. Bovendien ruikt ze helemaal niet als kat, maar als hond. En het eet van mijn voer! En poept in mijn bak! Een beetje geblaas houdt het tenminste op afstand. Hier zit een luchtje aan…

20 mei: Mens ruikt iedere keer weer raar en anders als ik haar zie. Hoe moet ik haar dan herkennen? Langzaam kom ik een beetje mijn kamer uit, maar het is nog steeds sluipen over de grond en terug sprinten voordat een grote boze hond mij kan opslokken. Gelukkig zijn er in deze kamers geen spullen waar ik niet op mag of niet mee mag spelen van mens.

Als ik naar beneden kijk zie ik daar ook vreemde vormen bewegen. Zolang het vrij rustig en stil is, kan ik ongehoord naar beneden sluipen. Maar die engerds beneden zijn haast net zo groot als ik in het geheel ben. Ze kennen vast hun eigen krachten niet. En ik kwam ook nog een andere katachtige tegen op de gang laatst. Die rook ook niet normaal, dus heb ik ook even direct duidelijk gemaakt. Hij loopt echter zonder problemen zo naar beneden, dus dat heeft hij wel voor op mij.

21 mei: Toen mens net thuiskwam dook ze weer een andere kamer in. Een witte en gladde kamer waaruit ineens een keihard geluid kwam. Het bleek water te zijn, dat in een grote kom ging waar mens toen hij vol zat gewoon in ging liggen. Geheel vrijwillig. En haar ogen sloot. Waarom? Ik zou het niet weten.

Dus toen ze er toch wel een tijdje langer in bleef liggen ging ik eens polshoogte nemen. Met mijn achterpoten tegen de rand en mijn voorpoten op de rand kon ik precies met mijn oogjes haar zien. En ik zette grote ogen op. Mens moest lachen, dus ik liet haar dan maar met rust. Als ze zelfs naakt en geheel ondergedompeld in water blij kan zijn, heeft ze duidelijk andere dingen die haar blij maken dan ik.

Biking Battles: Work never seemed so far away

So you accept your role as prey and see if you need to call on your other bunny friends. After putting down the foot on the pedal, you decide to go for it and join your fellow friends.

The start is a wide road, separated from the main car road. So it should be easy cruising through the sun (when it is there), however in reality it only means that you need to pay more attention to the cars trying to sneak into your biking lane. They are not even being sneaky. Acting like the predators they are (see The jungle road) they push you away while giving you the side eye to make sure you do not even touch their precious skin.

Furthermore, it is not entirely clear to you how much brain power bunnies have, but there are enough moments where it seems very low, yours included. The amount of curves you made along the road and scares you had by suddenly having scooters, cars or even buses making some or a lot of noise because of your maneuvers would make any normal person question your sanity. But adaptability is the highest means the ones lower down the pyramid have to make it, so you go along of course.

And then suddenly you have trees, shade and absolutely nothing else changes. The largest difference it makes is that you can play hide and seek with your opponents and startle innocent pedestrians. A real obstacle are the bus stops on the side. The people getting off seem like real mice crawling around, seemingly walking deliberately in front of your bike or freezing at your first sight. After toying with them for a bit, you decide to go for the last stretch.

It is a bridge. With two roads that need to be crossed, way too many traffic lights and very little patience. Whenever you see the chance, you just hop in between everything. This means paying most or your attention to where vehicles come from, not the stupid lights. You especially need to be careful when going against the (traffic) flow since everyone always seems to act as if this is a rarity. And if worse comes to worse and you need to cross the road without the traffic lights, just inch forward and try to look the drivers behind their wheels in the eye. You are one tough bunny!

You manage all that, and you will arrive at the oasis. Green everywhere, people fishing, cars slightly following the rules (since the military is watching or acting like they are) and silence. Oh and then you need to go to work. Nothing is perfect after all.

Li’s Lievelingswoorden: Even kijken

Kijken doe je met je ogen. Althans, dat kreeg ik altijd te horen toen ik klein was. Niet dat ik ernaar luisterde natuurlijk. Ook op latere leeftijd ging ik nog vaak tegen mijn opvoeding in. Sommige vrienden werden gek van mijn rondneuzen tussen spullen waarbij alles aangeraakt en bevraagd werd.

Nu ik in China zit, heb ik ook meer dan genoeg te kijken. En ja, de Chinezen doen dat ook een stuk meer met hun handen, het zit in de natuur! Iedereen leest hier boeken uit in de boekwinkel (ze gaan er echt voor zitten) en zelfs bordjes met ‘niet aanraken’ worden routineus genegeerd. Een droomland wat dat betreft voor mij. Komt bij dat ik me onlangs realiseerde dat het Chinese karakter voor kijken geïnterpreteerd kan worden als een hand en oog gecombineerd. Klopt vast niet helemaal, maar wel een leuk idee.

Als we echter nog wat verdergaan, is het helemaal niet zo dat je kijken per se fysiek hoeft te doen. En daarmee komen we bij deze uitspraak: “Even kijken”. Net zoals alle fijne stopwoorden zijn deze ook multifunctioneel. Volgt er een komma, drie puntjes, of een ander stopwoordje (“hoor”)?

Zo blijkt maar weer dat we ook niet noodzakelijk met onze ogen kijken. De helft van de tijd dat iemand iets vraagt (wat we gaan eten, weekendplannen, boeken die ik nu aan het lezen ben, wanneer ik voor het laatst heb opgeruimd) kan ik heel goed mijn antwoord beginnen met “even kijken” en gewoon in het niets staren. Of juist mijn oog of beide ogen sluiten om een blik in mijn hersenen te werpen waar toch de meeste kennis is die ik bezit.

Dus ja, kijken doe ik het liefste met mijn handen of mijn hersenen. Komt misschien ook doordat ik een bril draag, dat mijn ogen pas op de derde plaats komen.